ผมมันนิสัยยักษ์!!

ผมเป็นลูกกำพร้าที่ถูกเก็บมาเลี้ยงโดยแม่พิมเค้าเป็นคนนึ่งที่ผมรักที่สุด แต่มันกลับกันแม่ของผมเกียจผมมากไม่เคยบอกรักเลยผมถูกเก็บมาเลี้ยงเพราะผลประโยชน์ 

จนผมเริ่มโต ผมไม่รู้เลยว่าน่าตาของผมจะน่าเอ็นดู จนแม่ผมทิ้งผมประมาณ 5 ขวบ เลี้ยงยังไม่ทันโตดีเลยก็ทิ้งกันแล้ว. 

จนมีคนมาเห็นเด็กน้อยที่ไหนไม่รู้เดินตากฝนจนชุ่มไปทั้งตัวเดินร้อมห่มร้องไห้ข้างทางแล้วพ่อแม่ไปไหนละ

และแล้วฟ้าก็เต็มใจ เมื่อมีชายหนุ่มวัยกลางคนน่าตาหล่อคมด่วงตามรณะนักธุระกิจรายใหญ่ของเมืองไทยและประเทศนอกวิ่งผ่าฝนมาพร้อมถือร่มคันเล็ก. พร้อมฝนที่ตกมาอย่างหนัก ไปหาเด็กน้อย

"ฮือออ อึก ฮืออแม่คับ"เด็กน้อยสะอื้นออกมาพร้อมปาดน้ำตาล่วกๆตาแดงก่ำจมูกแดง

"ตัวเล็ก มาร้องไห้อะไรแถวนี้"ชายหนุ่มถามและย่อเข่ามองน่าเด็กน้อย อย่างสงสัย

...ก็น่ารักดีนะใครเค้าถิ่งได้ลง....

"ฮือ อึกแม่ทิ่งหนูฮับฮึก"เด็กน้อยที่ไม่มีบ้านที่จะอาศัยต้องเดินไปถามทางอย่างไม่หยุด

"อยู่กับฉันไหม  "ชายหมุ่นเสนอเหมือนถูกชะตากับเด็กคนนี้เอามากๆ เค้าเคยเห็นเด็กคนๆเหมือนกันแต่คนนี้ แต่กต่างออกไปเด็กน้อยที่มีด่วงตากลมสีฟ้าอ่อนๆตัวอ่วบน่าเอ็นดู

ปากกระจับเล็ก และกลิ่นอ่อนๆของเด็กน้อย

"ฮึกอึกๆ จริงเย๋อฮับ"เด็กน้อยตาโตอย่างตื่นเต้นเป็นประกาย พร้อมเช็ดน้ำตามองไปยังน่า

ขรึมของคนตรงน่าที่มองด้วยสายตาเย็นชา

แต่เด็กน้อย เดินไปจับเข่าที่คนตรงน่านั่งยองๆมองเด็กน้อยไร้เดียงสา เปลี่ยนอารมณ์

เร็ว กว่าเด็กถั่วไปที่เค้าเคยเจอ ทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุมปากท่ามกลางฝนตกแต่เหมือนจะเริ่มซาลงในตอนกลางคืนมีแค่ด่วงไฟเป็นทางๆในถนนเล็กเท่านั้น

"คับ อยากอยู่กับฉันไหม"ชายหนุ่มถามที่มีขึ้นชื่อว่าคราม ถามอีกรอบ

"ฮับ หนูอยากฮับฮึกม๊าคงเหงาแน้เย่ย"เด็กน้อยบ่นอุบมองไปที่ร่างสูง

"หึ งั้นให้เรียกฉันว่าป๋าแค่ไหม"ครามบอกคนตัวเล็กที่ทำท่างงให้เรียกว่าป๋าและขมวดคิ้วหนัก....แค่ให้เรียกแค่นี้คิดหนักเลยหรอว่ะ...

"ฮับ. ป๋า"เด็กน้อยยิ้มร่าาาดีใจ

"หึ แล้วชื่ออะไร ตัวเล็ก"พอครามถามชื่อเด็กน้อยก็อ่ำอึ้งนิดๆ..อย่าบอกนะไม่มีกระทั้งชื่อ..

"งั้นป๋าตั้งให้ดีกว่านะ"ครามบอกพร้อมคิดหาชื่อที่เหมาะสมทำให้เด็กน้อยลุ้นเหมือนหวยออกอย่างตื่นเต้น

"อืมมม ชื่อ ฝน ดีไหม"ครามบอกออกมาพร้อมยกเจ้าตัวเล็กลอยและอุ่มไปที่รถพร้อมให้เรขาเปิดประตูรถโดยเร็ว

"เชิญคับนาย"เรขาทักพร้อมเปิดประตูรถให้

"ป๋านิใครฮับ"้เด็กน้อยทักอย่างสงสันทำคอเอียงอย่างเอ็นดู

"คนของป๋าเองแหละ"ครามพูดพร้อมเข้ามาในรถพร้อมเด็กน้อยในมือ

"อ่อออๆ ฮับ"เด็กน้อยตอบพร้อมยกมือไหว้

"สะวั๋ดดีฮับ"เด็กน้อยกล่าวทักท่ายทำให้ครามนี้มองแบบเหมือนเจอคุ่มทองชินนึ่งเข้าแล้ว

"เซนเดินทางไปบ้านชั้นที่บ้านเลยแล้วไปซื้อชุด เด็กที่ดีทีสุดมาให้เค้าใส่ และเอกสารอย่าลืมตรวจละสำคัญมากของเด็ก

จุดเริ่มตนของปัญหาของฝนจะเกิดในไม่ช้า  ก็เล่านิดหน่อยให้เข้าใจตอนเด็กละกัน

                              แนะนำตัวละครหลักจริงๆ

      ชื่อ. ฝน   อายุ  19.  ปี   น่ารัก  เห็นใจ

  อ่อยโยน.  พูดแทงใจดำ   ท้าต่อยได้ทุกที่

 เรื่องนี้ไม่รุ้ว่าฝนจะมีคู่รึเปล่าส่วนมากมันมีปัญหาด้านความรัก แต่ถูกปธิเสทโดยน้องฝนนั้นเอง555555   ใครจะได้คู่กับน้องน้าา

  "เเค่เป็นพี่รหัสอย่าได้ใจไปหน่อยเลย"

"แค่เป็นเพื่อนสนิท อย่าคิดจะมาเป็นแฟน"

"ป๋ารักเหมือนลูกหรือเมียคับ!?"

"แค่รวย ซื้อใจผมไม่ได้หรอก"

" สวย. หล่อ แล้วไงทำไมต้องสนด้วย"

"แค่เป็นเพื่อนผมก็ดีใจแล้วละคับ"**

"ถึงจะอายุน้อยหรือมากผมก็รักตัวเองอยู่ดี"

  ฝากเรื่องนี้ด้วยนะ เดือนหน้าหรือเร็วนี้แหละจะแต่งให้ได้เลยยยยย

กำลังใจอั๋วหายไปไหนนิ(>~<)